اسماء الحسنی

بِسمِ اللهِ الرّحمن الرّحیم

وَ لِلهِ الاَسماءُ الحُسنی فَادعُوهُ بِها

و خدا را نام های نیکوست، پس او را به آنها بخوانید.

دریافت فایل لایه باز (psd)

---

منظور از اسماء حسنی صفات مختلف پروردگار است که همگی نیک و همه حسنی هستند بنابراین همة اسماءخداوند اسماءحسنی هستند.از سوی دیگر می دانیم که صفات خدا  قابل احصاء و شماره نیست زیرا کمالات او نامتناهی است و برای هر کمالی از کمالات او اسم و صفتی می توان انتخاب کرد.ولی چنانچه از احادیث استفاده می شود، از میان صفات او بعضی دارای اهمیت بیشتری می باشد شاید اسماء حسنی که در آیه آمده اشاره به همین گروه ممتازتر است زیرا در روایاتی که از پیامبر (ص) و ائمةاطهار (ع) به ما رسیده کرارا این مطلب دیده می شود که خداوند دارای 99 اسم است که هر کس او را به این نامها بخواند، دعایش مستجاب و هر که آنها را شماره کند اهل بهشت است.مانند روایتی که از امام صادق (ع) از پدر و اجدادش از علی علیه السلام از پیامبر (ص) نقل شده که پس از اشاره به وجود نودو نه نام برای خدا می فرماید:
 و هی الله، الاله، الواحد، الأحد، الصمد، الاول، الاخر، السمیع، البصیر، القدیر، القادر، العلی، الاعلی، الباقی، البدیع، البارئ، الاکرم، الباطن، الحی، الحکیم، العلیم، الحلیم، الحفیظ، الحق، الحسیب، الحمید، الحفی،الرب، الرحمن، الرحیم، الذارء، الرازق، الرقیب، الرؤف، الرائی، السلام، المؤمن، المهیمن، العزیز، الجبار، المتکبر، السید، السبوح، الشهید، الصادق، الصانح، الظاهر، العدل، العفو، الغفور، الغنی، الغیاث، الفاطر، الفرد، الفتاح، الفالق، القدیم، الملک، القدوس، القوی، القریب، القیوم، القابض، الباسط، قاضی الحاجات، المجید، المولی، المنان، المحیط، المبین، المغیث، المصور، الکریم، الکبیر، الکافی، کاشف الضر، الوتر، النور، الوهاب، الناصر، الواسع، الودود، الهادی، الوفی، الوکیل، الوارث، البر، الباعث، التواب، الجلیل، الجواد، الخبیر،الخالق، خیرالناصرین، الدیان، الشکور، العظیم،اللطیف، الشافی._(1)

در بعضی از روایات مانند روایتی که در اصول کافی از امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه نقل شده که می خوانیم که فرمود: نحن والله الاسماء الحسنی: به خدا سوگند ما اسماء حسنای خدا هستیم. اشاره به آن است که پرتو نیرومندی از آن صفات الهی در وجود ائمة اطهار علیهم السلام منعکس شده و شناخت ایشان به شناخت ذات پاک حق کمک می کند.(2)

1ـ المیزان، علامه طباطبایی، ج8، ص376، (نقل از توحید صدوق)

2ـ تفسیر نمونه، زیر نظر استاد، حضرت آیه الله مکارم شیرازی، ج7، ص27ـ28